ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಕಥೆ 1017
*🌻ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಕಥೆ🌻*
*ಮಣ್ಣಿನ ಗಣಪ*
*ಕೃಪೆ: ಡಾ.ಗವಿಸ್ವಾಮಿ.ಚಾಮರಾಜನಗರ.*
ಆತ ಕಾಲೇಜು ಅಧ್ಯಾಪಕ. ಆತನ ಮಗ ನಾಲ್ಕನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ಅಪ್ಪ-ಮಗ ಆವತ್ತು ಗೌರಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಹುಟ್ಟೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು.
ಇಬ್ಬರೂ ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತು ಕೆರೆ ಬಯಲಿನಲ್ಲಿ ತಿರುಗಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಹುಡುಗರಿಬ್ರು ಹಸಿ ಮಣ್ಣಿನೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಕಾಣಿಸಿತು.
ಮಗನಿಗೆ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆತು ಆಟವಾಡಲು ಆಸೆಯಾಯಿತು. ಅಪ್ಪನನ್ನು ಬಲವಂತದಿಂದ ಅವರ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ.
ಆ ಹುಡುಗರು ಕೆರೆಯ ಅಂಟು ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಗಣಪನ ಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನರಾಗಿದ್ದರು .
ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ ಅಂಗೈ ಮೇಲೆ ಇಲಿ ಬಾಲದಂತಹ ಸೊಂಡಿಲನ್ನು ಹೊಸೆಯುತ್ತಿದ್ದ . ಇನ್ನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಗಣಪನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಸಕ್ಕರೆ ಗಾತ್ರದ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಅಂಟಿಸಿ ಕಣ್ಣು ಗುಡ್ಡೆಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ .
ಆ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಅವರಿಬ್ಬರ ಕೈಚಳಕವನ್ನು ಕಂಡು ಅಸೂಯೆಯಾಯಿತು . ಮಣ್ಣಿನುಂಡೆಯಲ್ಲಿ ತಾನೂ ಒಂದು ಗಣಪತಿಯನ್ನು ಮಾಡುವ ಆಸೆಯಾಯಿತು . ಮಣ್ಣಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿದರೆ ಅಪ್ಪ ಗದರಬಹುದು ಎಂಬ ಭಯವೂ ಇತ್ತು . ಹಾಗಾಗಿ ಆಸೆಗಣ್ಣಿನಿಂದ ಆ ಹುಡುಗರ ಕೈಗಳನ್ನೇ ಗಮನಿಸತೊಡಗಿದ .
ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ, ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಲಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದ್ದವನೊಬ್ಬ ಅಧ್ಯಾಪಕನನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿಸಲು ಬಂದ. ಆತ ಅಧ್ಯಾಪಕನ ಸಹಪಾಠಿಯಾಗಿದ್ದ . ಏಳನೇ ಕ್ಲಾಸ್ ಫೇಲಾದ ಮೇಲೆ ದನಕರು, ತೆವರುತಿಟ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದ.
ಅಲ್ಲಿ ಗಣಪತಿಯನ್ನು ತಿದ್ದುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಅವನ ಮಗನೂ ಒಬ್ಬನಿದ್ದ. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹುಡುಗ. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತರು.
"ಹೊತ್ತಾಯ್ತು ಊರಿಗೆ ಹೋಗ್ರೋ, " ಎಂದು ಅಧ್ಯಾಪಕನೆದುರು ಇಬ್ಬರನ್ನೂ 'ಮೆಲ್ಲಗೆ' ಗದರಿದ .
ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದ್ದ ಅಧ್ಯಾಪಕನ ಮಗನ ಗಲ್ಲ ಹಿಡಿದು ಮುದ್ದಿಸಿ ಹಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತನನ್ನು ಮುದ್ದಿಸಿದ . ಆಗ ಆ ಹುಡುಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಧೈರ್ಯ ತಂದುಕೊಂಡು 'ನಾನೂ ಗಣೇಶನ್ನ ಮಾಡ್ಬೇಕು' ಅಂತು.
''ಮಣ್ಣು ಮೆತ್ಕೊಳ್ಳುತ್ತೆ, ಸುಮ್ನೆ ಕೂತ್ಕೊಂಡು ಅವರಿಬ್ರನ್ನು ನೋಡು'' ಎಂದು ಅಪ್ಪ ಕಣ್ಣು ಮೆಡರಿಸಿದ. ಮಗನ ಮುಖ ಮುದುರಿತು.
"ಅವರು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಆಡಿಕೊಂಡಿರಲಿ, ನಾವು ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮಾತಾಡೋಣ " ಎಂದು ಹಳ್ಳಿಯ ಸ್ನೇಹಿತ ಅಧ್ಯಾಪಕನನ್ನು ಏರಿಯ ಕೆಳಗಿನ ತೆಂಗಿನ ಮರದತ್ತ ಕರೆದೊಯ್ದ.
ಇಬ್ಬರೂ ಮಳೆಬೆಳೆ, ಊರಿನ ರಾಜಕೀಯ, ಜಗಳಕಲಹಗಳ ಬಗ್ಗೆ ದೇಶಾವರಿ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡತೊಡಗಿದರು.
ಮಾತಿನ ಮಧ್ಯೆ , ಹಳ್ಳಿಗ ಸ್ನೇಹಿತನಿಗೆ ಏನೋ ನೆನಪಾಗಿ, ''ಅವನೊಂದಿಗೆ ಒರಟಾಟ ಆಡ್ಬೇಡ್ರೋ , ಮೃದು ಹುಡ್ಗ ಅವ್ನು '' ಎಂದು ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ಕೂಗಿ ಎಚ್ಚರಿಸಿದ .
"ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಹೇಳ್ದೆ" ಎಂದು ಅಧ್ಯಾಪಕ ಚಕಿತನಾಗಿ ಕೇಳಿದ .
"ನನ್ನ ಮಗ ಚೂರು ಕೀಟ್ಲೆ ಸ್ವಭಾವ್ದವ್ನು , ಅವನು ತಂಟೆ ಮಾಡಿ ನಿನ್ ಮಗನ್ನ ನೋಯಿಸ್ದೇ ಇರ್ಲಿ ಅಂತ ಹಾಗೆ ಹೇಳ್ದೆ" ಎಂದು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ .
ತಾವಿಬ್ಬರೂ ಪ್ರೈಮರಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಾಗ, "ಅವನು ಪೆದ್ದ, ಅವನೊಂದಿಗೆ ಸೇರಬೇಡ . ನೀನೂ ಹೆಡ್ಡನಾಗೋಗ್ತೀಯಾ" ಎಂದು ತನ್ನ ತಂದೆತಾಯಿಗಳು ಪದೇಪದೇ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಅಧ್ಯಾಪಕನಿಗೆ ನೆನಪಾಯಿತು..
ತನ್ನ ಹೆತ್ತವರು ಆಗ ಎಷ್ಟು ಕ್ಷುಲ್ಲಕವಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿದ್ದರು ಅನ್ನಿಸಿತು . ಒಳಗಿನ ವಿಷಾದವನ್ನು ತೋರಗೊಡದೆ ಅವನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೈಯಿಟ್ಟು ಮಾತು ಮುಂದುವರಿಸಿದ.
ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ ಇಬ್ಬರು ಪುಟ್ಟ ಸ್ನೇಹಿತರು ಒಂದು ಪುಟಾಣಿ ಗಣಪನನ್ನು ಮಾಡಿ ಅಧ್ಯಾಪಕನ ಮಗನ ಕೈಗಿತ್ತರು.
ಹಳ್ಳಿಗ ಸ್ನೇಹಿತ ಮಾತುಮಾತಾಡುತ್ತಲೇ ತೆಂಗಿನ ಗರಿಗಳಿಂದ ಅಧ್ಯಾಪಕನ ಮಗನಿಗಾಗಿ ಹಸಿರು ವಾಚು , ರೌಂಡು ಕನ್ನಡಕ , ಪೀಪಿ , ಗಿರಗಿಟ್ಲೆಗಳನ್ನು ತಯಾರು ಮಾಡಿದ.
ಅಧ್ಯಾಪಕ ಮತ್ತವನ ಮಗ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಊರಿನತ್ತ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದರು.
ಸಂಗ್ರಹ:ವೀರೇಶ್ ಅರಸಿಕೆರೆ.
Comments
Post a Comment